Een deel van de varkens is weg. Dat ging niet vanzelf. De uitdrukking gillen als een mager speenvarken kan volgens ons ook prima veranderd worden in gillen als een vet varken dat rijp is voor de slacht. Varkens kunnen akelig hard gillen, ook als er niet veel aan de hand is. Nu was er wel wat aan de hand; ze moesten hun heerlijke vertrouwde plek verlaten. Tja, dat is ook voor ons best een gek moment. We hebben de dieren maanden verzorgd en genoten van hun aanwezigheid. Boaz en een vriend hadden ook allebei een varken dat mee ging op hetzelfde transport en kregen woensdagavond een appje van de veerijder dat zij de volgende morgen tussen 9 en 10 uur langs zou komen. Boaz zijn maat appte dat er een blonde stoot bij hem op de koffie kwam. Wij kennen haar al omdat ze vaker bij ons op de boerderij dieren ophaalt. Een stoer beroep en dito vrouw met kaplaarzen, maar wel met lang blond haar, roze nagellak en diamanten op haar jas. Blonde stoot of niet, wij kregen een paar flinke stoten van de Bonte Bentheimers die nog steeds niet in de kar zaten. Wat een sterke beesten! Met nog meer hulp, rennen door de modder met 1 laars (de andere zat vast gezogen in de blubber), wat vloeken en tikken op de billen is het uiteindelijk gelukt met drijfschotten en een touw aan een lier (takel). Onder toeziend oog van een groep studenten die langs kwam voor een rondleiding over regeneratieve landbouw. Konden we meteen vertellen dat de taak van de wroeter en verwerker van etensresten nu voltooid is. Zij hebben met eigen ogen gezien dat dat niet zonder slag of stoot gaat.
