‘We hebben weer een paar koeien voor de huisslacht!’ riep Boaz nadat een paar koeien ingevoeld waren. Dit betekent dat we kijken of een koe drachtig (zwanger) is. Melkkoeien krijgen elk jaar een kalfje om melk te geven. Als een koe te lang niet zwanger is, stopt ze met melk geven. Bovendien willen we kleinschalig blijven, dus gaan er elk jaar koeien weg. Naar de slacht. We houden van onze dieren maar dit hoort er ook bij. Aangezien het vorige week ‘de week zonder vlees’ was, lees je deze week dat wij van mening zijn dat mínderen met vlees eten duurzamer is. Dus niet de dieren buiten de voedselketen plaatsen, maar op een verantwoorde wijze houden. Wij houden van koeien van het ras Montbéliard. Dit is een dubbeldoel-koe. Dit houdt in dat ze zowel voor melk als vlees geschikt zijn. Boer Hans (Boy’s vader) zegt daarover ‘Ze zorgen beter voor zichzelf dan voor de boer.’ Ze geven minder, maar hebben een goede weerstand en zijn tevreden met een simpel rantsoen. Ze eten vooral gras van onze eigen weiland en maken van dat gras melk en vlees in balans met het eco-systeem. Er staat geen bepaalde leeftijd wanneer we afscheid nemen. Sommige zijn 5, andere 12 jaar als ze naar de slacht gaan. Alles van de koe komt terug. Niet alleen de biefstuk, sucadelappen en het gehakt, maar ook de tong, wangen, lever en de botten. Pas als de koe van kop tot staart (bijna) op is, gaat er een nieuwe weg. Koop je een stuk kaas bij ons dan kun je dus ook een stukje vlees kopen. De melk van de ‘vleeskoe’ zit zelfs in de kaas. Alles benut en lokaal geproduceerd. Wat wil je nog meer?