In de zomer oogsten we strooisel(gras) en (voer)gras voor de winter. Op stal willen we een droog ligbed voor de koeien. Daarvoor hebben we strooisel nodig. De dieren willen natuurlijk ook genoeg gras te eten hebben. Een deel van het land is daarom voor de weidegang afgezet, de koeien lopen nu dag en nacht buiten. Een deel is gereserveerd om te maaien. Het gemaaide gras is dus voer voor de winter. Dit gebeurt in ronde balen die we op het erf opstapelen. Het aantal varieert per jaar. Het ene jaar groeit het gras beter dan het andere jaar. Meestal hebben we rond de 700 balen en dat gaat er in één winter doorheen. De ronde balen zijn ingewikkeld in plastic. De inhoud moet droog blijven en conserveren, daarom moeten ze beschermd zijn tegen regen. Voor het strooisel hebben we ook zo’n 400 balen nodig om de bedden van de koeien en kalfjes iedere dag op te strooien. Dit maken we van stengelig gras uit natuurgebieden. Dit gras bevat minder voeding en suiker en is daarom minder geliefd bij de koeien. Ook deze balen staan buiten opgeslagen en moeten droog blijven. Je kunt je voorstellen dat er behoorlijk wat plastic nodig is voor al die balen. Daar balen wij van. Het kuilplastic wordt wel gerecycled, maar we willen het gebruik toch liever beperken. Zo hebben we er ook voor gekozen om geen plastic op de kaas te smeren. Boy heeft daarom wat bedacht om ook minder plastic voor de strooisel balen te gebruiken. Hooihoedjes die we boven op een stapel strooiselbalen bevestigen. De zijkanten zijn nog wel open, maar door de wind zou dit weer moeten opdrogen en goed moeten werken. Eigenlijk werk het als een ouderwetse hooiberg. Daar is de buitenkant ook niet beschermd en bovenop zit een dak. De balen moeten natuurlijk wel goed rechtop staan want we willen niet dat een stapel omvalt en daarmee de hele muur met een domino effect. Een secuur klusje. Roos en Wendela genieten van de heerlijke kruidige lucht als ze langs de stromuur lopen. Boy heeft hooikoorts, dus die neemt liever een andere route.
