Eindelijk is ons weideseizoen weer eens in maart begonnen. Elk jaar is het weer afwachten wanneer de koeien voor het eerst naar buiten gaan. Er moet genoeg gras staan, het land moet droog genoeg zijn en het land moet afgezet worden. We maken verschillende veldjes waar ze kunnen grazen. Roos heeft op de dijk bij het Muiderslot ‘de draad gezet’ en Boaz in de wei grenzend aan de boerderij. Met een picknickmand met draad, isolatoren en paaltjes liep Roos de hele dijk langs het IJsselmeer af om alles af te zetten voordat een groepje naar buiten kon. Boaz pakt gewoon de auto en crosst door het land met achterin de spullen om de weidegang voor te bereiden. Kan ook, maar dat klinkt niet zo romantisch. Boaz kan ook niet stil zitten en doet altijd honderd dingen op een dag. Daar zijn we natuurlijk blij mee, want er is altijd genoeg te doen, maar af en toe even gezellig kletsen met elkaar is ook belangrijk. Boaz kan zich ook lekker ergeren aan de trage koeien of koeien die het niet in één keer snappen. Zo heeft hij een koe Jopie genoemd die hij nog al traag van stof vindt. Iedereen op de boerderij vindt het een prima koe dus we proberen hem nog te overtuigen dat Jopie best leuk is. Maar Boaz was het minst blij toen ze drachtig bleek. Met de koeiendans heeft Roos heel veel vrolijke foto’s gemaakt van de springende koeien, ook van Jopie. In de boerderij groepsapp kreeg de dansende Jopie het onderschrift ‘Boaz, deze foto is voor boven je bed!;)’ We weten nu al dat hij pas een foto van Jopie boven zijn bed hangt als er een lekker stukje vlees op staat. Bij wijze van spreken hè! Boaz is heel begaan met de dieren en heeft een goed oog voor de gezondheid van de dames (en heren) maar we houden elkaar scherp en houden ook van een lolletje. Over een paar weken gaan we met zijn vijven borrelen. Misschien wel met een blokje graskaas erbij. Want de koeiendans betekent ook weer graskaas in het vooruitzicht!
