Deze week hebben we een groot gedeelte van onze legkippen op het erf geslacht. Wendela was best zenuwachtig. Hoe kunnen we de dieren zo min mogelijk laten lijden, redden we het in één dag en hebben we überhaupt alle benodigdheden? Met zijn vieren liepen we vorige week naar de plek achterop het erf waar het allemaal moest gebeuren. Wendela met een klembord onder haar arm om aantekeningen te maken. Wat heb je allemaal nodig om een kip te slachten? Een scherp mes, een plukmachine, bakken om afval (veren, koppen, ingewanden) in te doen en een zak om de soepkip te verpakken. Een plukmachine konden we lenen. Deze bestaat uit een grote bak waar heet water in zit en een draaiende trommel om de verenjas uit doen. Boy en Boaz hebben de kippen in de ochtend gevangen, dat ging heel soepel. Femke vroeg zich opeens af hoe het zat met de eieren die nog niet gelegd zijn. Een buurman met ervaring wilde ons wel helpen. ‘Die eieren blijven in takt en kun je nog gebruiken,’ stelde hij ons gerust. Vervolgens ging hij verder: ‘Wendela, jij hebt de kleinste handen dus jij mag de kippen leegtrekken.’ Het proces gaat als volgt: eerst elektrocuteren we de kip. Zij maakt geen geluid, fladdert een paar seconden en is dan verdoofd. Dit ziet er niet pijnlijk uit. Dan de kop eraf en onderste boven laten leegbloeden hangend in een pilon. Daarna in de plukmachine en vervolgens opensnijden en de ingewanden (en soms een ei) eruit halen. Tot slot omspoelen en inpakken. We hebben ruim 60 kippen geslacht en deze zijn allemaal al verkocht om heerlijke soep mee te trekken. Boy heeft na dit avontuur trouwens een paar dagen geen eieren gegeten. Komt wel goed uit, want we hebben tijdelijk geen eieren.