Voor stierkalfjes is vaak maar een kort leven beschoren: ze zullen niet uitgroeien tot melkproducerende koeien en zijn dus niet van waarde op een boerderij. De meeste gaan veertien dagen na de geboorte naar een intensieve vleeskalverhouderij, waar ze binnen een jaar naar de slager gaan.
Niet zo mooi. Omdat we vorig jaar extra grond mochten gebruiken in de Bloemendalerpolder, hadden we de kans om de stiertjes een beter leven te geven: we maakten er osjes van (door te castreren worden stieren minder gevaarlijk) en brachten ze naar de wei. Daar mochten ze rustig opgroeien en grazen. Waar we echter minder goed over na hadden gedacht was dat de stiertjes ‘s winters weer op stal moesten, waardoor deze – met alle andere koeien tezamen – een beetje vol werd. Heel blij zijn we dan ook dat Marten, onze zuivelverwerker, komende zomer een eigen boerderij begint in Amstelveen. Na weer een zomer in de buitenlucht zullen de osjes daarnaartoe verhuizen en een plaats krijgen in zijn ruime stal. Pas als ze 2,5 jaar zijn zullen ze alsnog naar de slager gaan. Maar dan hebben ze wél een goed leven gehad.