Vorige week was er op dinsdag een korte hoosbui die gepaard ging met een hele harde wind. De tuinders waren er niet en stuurden een bericht of we de deuren van de kassen wilden sluiten. Bij de storm van vorig jaar februari was de hele tunnelkas verwoest en dat wilden we nu graag voorkomen. Met succes. De komkommers hingen er nog goed bij en zijn geoogst en meegegeven aan de plukkers (leden van de pluktuin). Het noodweer was ook een mooie test voor de hooimuur die er net een paar dagen stond. De dakjes bolden wat op door de storm, maar verder bleef de muur goed staan. Op één rij na. Dit kwam echter niet door de wind, maar door de ondergrond die niet helemaal recht was. Een paar balen vielen om maar gelukkig zonder domino effect op de andere opgestapelde strooiselbalen. Wel belandde er één in de sloot. Daar wist poes Saartje wel raad mee. Die genoot als een trotse koningin op het ’vlot’. Belangrijk dus dat de balen echt op een stabiele, rechte ondergrond staan. Hiervoor is Boy op zoek naar goede plekken op het erf. Nu hebben we een groot erf, maar we moeten er ook nog kunnen rijden met grote machines, niet alle plekken zijn mooi egaal en een beetje uitzicht is ook wel gewenst. Zo kunnen we de boel een beetje in de gaten houden en genieten van het weidse uitzicht. Roos stelde voor om rond het strobalen huis een extra muur te bouwen en Boy dacht aan het huis van zijn ouders. Wendela zag dat allebei niet zitten en stelde voor om dit jaar nog niet het hele erf vol te bouwen. Eerst eens kijken hoe deze 150 balen het doen met de hooihoedjes. Blijft het strooisel inderdaad goed droog en werkt het praktisch om de balen te pakken? Kortom, is het een geslaagd project? Zo niet, dan hebben we ook nog ingepakte strooiselbalen die bruikbaar zijn. Als het project slaagt en de hooimuur zonder plastic mooi droog blijft, hebben we nog tijd om extra ruimte te creëren om volgend jaar nog meer balen op te slaan zonder plastic.