Net als bij mensen heeft iedere koe zijn eigen karakter en unieke uiterlijke kenmerken. Wendela en Marjolein herkennen de koeien vooral aan de bovenkant, dus de kop en het vlekkenpatroon. Degenen die de koeien melken herkennen de dames ook aan de melkgift en uiterlijke kenmerken aan de onderkant; de poten en het het uier. Boaz, Roos en Boy hebben het bijvoorbeeld over de 3-speen, die koe met de dikke poten of ‘het octopusuier.’ Deze koe heeft allemaal kleine extra speentjes.
Elke jaar gaan er meerdere koeien weg omdat we niet willen groeien in het aantal melkkoeien. De boeren beslissen voor welke koe het tijd is om te gaan. Een koe die niet meer drachtig (zwanger) wordt of gezondheidsproblemen heeft bijvoorbeeld.
Koe
Beppie 203, a.k.a. ‘vrouwenhater’ of koe 46 (haar halsbandnummer)
is afgelopen week opgehaald. Deze koe ging weg omdat ze, alleen bij
de vrouwelijke melkers, zo ontzettend veel trapte tijdens het melken.
We vroegen Roos of ze nog wat kwijt wilde:
“Wij
hebben een behoorlijke haat liefde verhouding. Het melkstel onder
hangen werd een gevaarlijk klusje, jouw hoeven vaak rakelings langs
mijn gezicht. En dat deed je niet bij de mannen hoor. Nee,
alleen bij mij. Wat heb ik je vaak vervloekt. Maar ik vond je ook de
knapste van allemaal. Je grote sterke bouw, statige hoorns en de
pikzwarte randen om je ogen waardoor je mij deed denken aan een
deftige dame met eyeliner. Jouw verhaaltje is nu uit en ik schrijf
nog één keer over jou omdat ik dacht opgelucht te zijn maar je me
toch hebt geraakt. Gelukkig niet in mijn gezicht. Maar toch. Je
was uniek.
Dank je wel koe 46 voor je vele liters melk, prachtige nakomelingen
en het heel houden van mijn gebit. Liefs Roos.”
Zo zie je maar dat het toch een moeilijk moment is als een koe weggaat, ook al hoort het erbij. De vrouwenhater is (bijna) 7 geworden en heeft 5 kalfjes gekregen.