Onze koeien zijn niet vaak ziek, wijzelf gelukkig ook niet. Maar afgelopen week hadden we een zieke koe en Boy en Roos waren allebei ziek. Ja wat doe je dan? De koeien moeten gemolken en gevoerd worden, dus goed uitrusten of een hele dag in bed liggen zit er (voor Boy) niet in. Gelukkig heeft Hans, de vader van Boy, extra geholpen. Hij heeft de koe die in de wei mocht herstellen, elke dag gemolken. Deze koe had een mineralentekort na de bevalling (melkziekte) en was uitgegleden in de split en kon niet meer opstaan. In de wei langs de dijkweg knapte ze goed op en kreeg ze veel aandacht van voorbijgangers. Hans heeft ook veel met de trekker en mesttank gereden. De mestputten zitten behoorlijk vol en vanaf half februari mag er weer mest uitgereden worden. Dat kan dus niet al te lang uitgesteld worden. Wendela heeft alle schoolklassen, bezoekers en klanten (zoals altijd) enthousiast ontvangen en ook extra geholpen met boerderijwerk. Zij kan geen koeien melken of op de trekker rijden dus dat moest Boy doen. Gelukkig hebben we veel mensen die ons helpen met van alles en nog wat. Zonder een beroep op hen te doen, kregen we hulp aangeboden om bijvoorbeeld een melkbeurt over te nemen. Dat is mooi om te ervaren. Ook Roos heeft echt een boerenmentaliteit. Op woensdagochtend begon ze trouw met melken, maar had bijna geen stem meer en zag er beroerd uit. Ze voelde zich ook helemaal niet lekker, maar “het werk moet gebeuren!” vond Roos. Einde van de ochtend heeft Wendela haar naar huis gestuurd, anders had ze toch nog langer gebleven om wat klusjes af te maken en de zieke koe te verzorgen. De stagiairs Tonny en Zoë van het Warmonderhof moesten daarom een tandje bij zetten. Alle dieren zijn ook deze week goed verzorgd, terwijl Roos en Boy een beetje konden herstellen. Wij zijn erg dankbaar en trots op zo’n betrokken en bevlogen team! Wendela heeft deze week haar eerste trekkerles (op de minitrekker) gehad en heeft ook al met melken geholpen. Wie weet komt dat van pas bij de volgende griepgolf.
