Klotsende uiers

Klotsende uiers

De dag dat de lente losbarst is een van de mooiste van het jaar. Het eerste kopje koffie in de tuin, de lammetjes naast het huis, naar buiten met zonder jas. Je voelt dat je wil fluiten, zingen, springen. De zintuigen in volle bloei. Zelfs in tijden van corona. Wél hadden we dit gevoel graag met heel veel mensen willen delen. Tijdens de koeiendans bijvoorbeeld: normaal een publieksevenement. Afgelopen zaterdag gingen de hekken van onze potstal open en renden de koeien het weiland tegemoet. Het veen trilde, de uiers klotsten. Poten zwaaiden door de lucht. We maakten foto’s en filmden – zelfs met een drone: mensen thuis, dans maar mee! En de mooiste dag werd nog mooier: een uur na de koeiendans arriveerden vier nieuwe varkentjes op ons erf. Voorzichtig zetten ze hun eerste stapjes in de wei. Het lange gras kietelde hun roze lijfjes, hun lange snuit – kenmerkend voor het Hollands landras – wroette in de grond. Fietsers stopten, kinderen joelden en verzonnen namen. Tóch publiek. We genoten. Van de warmte, de geluiden, geuren, het licht. De lente is begonnen.