Het is droevig in welke impasse wij boeren en regering terecht zijn gekomen. De papieren werkelijkheid geeft zo weinig ruimte tot normale oplossingen. In plaats van echt naar de natuur te kijken, welke planten en dieren er leven en hoe dat komt ,verdiept men zich vooral in excelsheets. Om te laten zien dat wij er met de natuur wel uitkomen, zijn wij in plaats van te demonstreren afgelopen week onze eigen stikstofuitstoot weer op gaan halen in het Naardermeer in de vorm van hooi. Hoe werkt dat? Een beetje van de ammoniak (een stikstofverbinding en dus plantenvoedsel) van de mest van onze koeien vliegt door de lucht en valt weer neer in de omgeving en soms ook in het Naardermeer. Daar groeit dan weer een grasplantje van. Dat gras wordt weer afgemaaid en wij halen het vervolgens op. Wij gebruiken het als strooisel in de stal, hierdoor hoeven we geen strooisel van ver in te kopen. Dat scheelt weer transportkilometers. Voor het Naardermeer is het ook goed. Door het weghalen van het gras en de voedingsstoffen die daar inzitten, krijgen bedreigde plantensoorten die floreren bij hele kleine hoeveelheid voeding in de bodem, juist de kans om te groeien en bloeien. De beheerders zijn blij dat hun afvoer voor ons wel van waarde is. Onze koeien kunnen op dat hooi lekker liggen als ze in de winter in de stal verblijven. Dit hooi is minder geschikt als voer omdat het op zo’n arme bodem groeide. Nadat het maaisel uit het Naardermeer als strooisel heeft gediend op onze boerderij, composteren we het vermengd met de mest van onze dieren. Af en toe omwoelen en het resultaat is een mooie stabiele compost dat een feestmaal is voor het bodemleven. Bij ons in de wei mag het gras wel zoveel mogelijk groeien en daar eten de dieren weer lekker van. Zo is de cirkel weer rond. Dus met de bevlogen beheerders van dit mooie gebied komen wij er wel uit. Maar met de papieren werkelijkheid hebben we wat meer moeite.